Zet die corvette daar maar neer..............

Dat er in Turkije een groot verschil tussen arm en rijk is had ik inmiddels gemerkt, maar het verschil is echt groot! Als student van Sabancı waar alleen mensen met talent (vrijwel alle studenten zitten bij de beste 1% van Turkije) en veel geld worden aangenomen kom ik vooral met de bovenlaag in aanraking. Studenten rijden hier met hun eigen BMW'tjes, Audi's en ander moois op en neer naar de Campus en laten in alles zien dat ze rijk zijn.
Mooi verhaal gehoord van e e n van onze Turkse vrienden wiens rijbewijs was afgepakt na drinken onder invloed. (''Ik had maar twee en half biertje op!'') Toen meneer vervolgens met een euro'tje of duizend begon te zwaaien had hij opeens een hele makkelijke aan het politieapparaat en kon weer lekker plaatsnemen achter het stuur.

De afgelopen week was ingeruimd voor de introductie van de Universiteit. Geld voor dormitories moest betaald worden. We maakten kennis met de Turkse historie en economie en er werden vakken uitgekozen. De volgende vakken zijn het voorlopig geworden:

Dynamics of Political Change
Local Government in Turkey and the European Union
Politics of Citizenship
Modern Dictatorships and the One-Party period political system in Turkey
Basic Turkish I

Er gaat waarschijnlijk nog een vak bijkomen, omdat ik Basic Turkish niet kan laten meetellen als keuzevak, maar de kans om hier een beetje Turks te leren kan ik niet laten gaan natuurlijk.

Terug naar de introductieweek. Gelukkig was er naast all het officiele, formele en administratieve geweld ook nog een dag ingeruimd voor Istanbul zelf. Dat ik na een korte nacht (alle nachten zijn tot nu toe kort geweest) op vrijdagochtend om 9 uur in de bus zat om Istanbul in te gaan mocht de pret natuurlijk niet drukken.
Na een mooi ritje door een aantal delen van Istanbul die ik nog niet had gezien kwamen we tegen elven aan in het oude Istanbul en vergaapten wij ons aan de Aya Sofia en de Blauwe Moskee. Op dit soort plekken baal ik er van dat ik zelf ook een tourist ben in dit land. Drommen lelijk geklede Amerikanen, Japanners en Engelsen die schaamteloos hun mobiel midden in de Moskee laten afgaan en proberen te profiteren van een gids voor wie ze niet betaald hebben. Ondanks dat is zijn de twee genoemde bouwwerken erg indrukwekkend. Een moskee is in mijn ogen toch een stuk nadrukkelijker aanwezig in het stadsbeeld dan kerken bij ons, maar ik vind ze ook een stuk mooier dan kerken. Ook de kleine moskeeen ogen mooi en authentiek en afgezien van het hemeltergende gejengel dat er rond gebedstijd van de minaretten schalt, is het allemaal erg mooi.
Ook het Topkapı Paleis is indrukwekkend. Probleem was alleen dat rond deze tijd het slaapgebrek en het vele lopen parten begon te spelen. Het Topkapı is op dat soort momenten toch wel erg groot en ik was erg blij toen tegen half 6 de tour erop zat. We zijn vervolgens gaan eten in een restaurantje in de buurt van Taksim en probeerde de vermoeidheid te verdrijven, omdat we nog een lange nacht voor de boeg hadden.
Zoals eerder gemeld zijn Turkse studenten veelal rijk en daar werden we weer lekker mee geconfronteerd toen we naar e e n van de meest exclusieve clubs van Turkije gingen. Fuat wist gelijk een Maybach te spotten (ik had nog nooit van dit merk gehoord, maar het schijnt dat je toch wel een miljoen moet meenemen wil je deze op je oprit hebben staan) en voor de ingang van de Club had iemand vrij asociaal zijn Corvette geparkeerd. In de wetenschap dat je voor een biertje in Club SORTIE 8 euro's (15 Lira) moet aftikken hadden wij ons tevoren al lichtelijk gelaafd aan de wat betaalbare biertjes in een nabij gelegen restaurantje. Civan (Een andere Turkse Nederlander over wie ik nog wel een boek zou kunnen schrijven) en JuliEEEEEEEEN (Uiteraard een Fransoos wiens naam in de Exchangekringen regelmatig over tafel schalt) besloten het iets serieuzer aan te pakken en maakte in een parkje in de buurt samen een fles Wodka soldaat.
Lichtelijk licht konden we vervolgens de club onveilig gaan maken. Gelukkig kregen we nog wel een gratis Rakı en een biertje bij het binnengaan, (nouja binnen, het grootste deel van de club was in de openlucht op een soort houten dek met een fantastisch uitzicht over de Bosporus(jammer genoeg had ik mijn camera niet mee)) maar dat het een dure avond zou worden was duidelijk.
Helaas zijn de Turken niet echt feestbeesten en zijn ze vooral bezig met duur doen en arrogant om zich heen kijken. Bij onze groep begon de sfeer na wat Tequila en Bier er wel goed in te komen en werd er volop gesocialised met wat Belgen ('Awel een pinteke voor 15 Lira, das toch nie normaal?') en een Nederlandse gast die voor een half jaaraan een andere universiteit in Istanbul zaten.
Na al deze nieuwe indrukken, contacten en impressies van het Turkse Nachtleven konden we ons goed gelaafd en gebroken in de bus storten die ons naar de Universiteit bracht. Zelfs Herbie (De eerdergenoemde Amerikaan die zelden zwijgt en de ene na de andere anekdote over zijn enerverende leven de wereld in slingert) werd stil en viel in slaap in de bus. Ik heb nog even geprobeerd mijn ogen open te houden en een gesprek te volgen in de bus, maar uiteindelijk won de slaap het en viel ik met mijn MP3 speler op in slaap. Jammer genoeg viel deze MP3 speler in mijn slaap uit mijn oor en kwam ik er eenmaal uit de bus gestapt pas achter dat ik hem kwijt was. Een vervelend einde dus helaas van wat verder een topavond was, maar ik heb goede hoop dat mijn MP3 speler in de bus gevonden is.

De foto's die ik tot nu toe gemaakt heb zijn HIER te vinden.

Later!