Mutlu Noeller!

Gelukkige Kerstdagen!

Bedankt voor alle Kerstreacties op het vorige bericht die ik kreeg vanuit de Ardennen! Ondanks dat Kerst hier door het overgrote deel van de Istanbulbewoners niet gevierd wordt, is de Kerst niet geheel onopgemerkt voorbij gegaan.

Naast het feit dat de Kerstboom nog steeds onze kamer opvrolijkt hebben we ook in de stad nog even het kerstgevoel te krijgen. De kerstboom wordt trouwens in Istanbul wel regelmatig aangetroffen, maar hier associeren ze de boom het Oud & Nieuw feest in plaats van met Kerst. (geen idee hoe ze hier op komen eigenlijk)

Het weekend begon met een etentje met de ouders van Herbie. Herbie had een mailtje naar alle Erasmusstudenten gestuurd onder de welluidende titel: Free Food, wat betekende dat we als we dat wilden op kosten van vader Weisburgh gezellig konden aanschuiven voor het diner vrijdagavond. Na een aantal vermakelijke gesprekken met Herbie's ouders waaruit duidelijk werd dat Herbie zijn soms ietwat irritante maar ook wel vermakelijke eigenschappen niet van een vreemde heeft.
De volgende ochtend zouden we om 5 uur in de ochtend vertrekken voor het trip naar het Turkse platteland en, omdat iedereen van mening was dat slapen in zo'n geval geen zin had, besloten we de nacht door te trekken.
Om zaterdag 5 uur zat iedereen dan ook gebroken in de bus op weg naar Safranbolu.

Het weekend bestond uit een dag rondlopen in Safranbolu en de tweede dag Amasra. Safranbolu is een klein historisch Ottomaans dorpje dat op de UNESCO Erfgoedlijst staat. Rondlopend in dat dorpje krijg je, ondanks dat Safranbolu nog erg op toeristen is ingesteld, echt het idee rond te lopen in het traditionele Turkse platteland. Historische chaletachtige huisjes die niet allemaal even goed onderhouden zijn, vrouwen die in tegenstelling tot Istanbul veelal een hoofddoek dragen en het feit dat er nog gewoon op straat vee wordt verhandeld volgens de handjeklap wijze dragen wel bij aan de sfeer. Jammer genoeg dat onze energie na de nacht zonder slaap in combinatie met de kou onze zin om te genieten van het dorpje soms ontnam.
Na gelukkig een lange nacht slaap gingen we de volgende dag over besneeuwde bergweggetjes richting de Zwarte Zee richting Amasra. Na alweer een beetje rondlopen en foto's van het pittoreske dorpje maken, sloten we de trip af met vis in e e n van de restaurantjes.
Omdat de zondagavond in het teken stond van Kerstavond was de opinie onder de Westerse mensen van het reisgezelschap dat we de avond niet zomaar konden negeren en dus moest er die avond nog naar Istanbul gereden worden. Het buitengewoon falen van de busshauffeur die ons van Amasra naar Safranbolu (wie neemt er nou twintig minuten voor aankomst een kwartier pauze in verband met rugpijn?) zorgde ervoor dat we om vijf voor tien aankwamen op de Campus. De om uur tien uur vertrekkende bus naar Istanbul was de laatste en dat werd dus vrij onmogelijke missie. Uiteindelijk bracht de taxi ons naar onze bestemming en kon er toch nog iets van Kerst gevierd worden in een overigens vrij uitgestorven Istanbul.

Overigens is het wel het vermelden dat het begeerde appartement in hartje centrum Istanbul eindelijk een feit is! Aleksina en Thomas twee exchangestudenten die samen een appartement delen vlakbij Taksim, brengen beiden de kerstdagen bij het thuisfront door en ze vonden het geen enkel probleem dat we in de tussentijd af en toe gebruik maken van hun appartement. Niet ons eigen appartement dus, maar toch tot 4 Januari een ideale plek om na het uitgaan te crashen.

Op eerste Kerstdag nog gedineerd en wat gedronken met een grotendeels Nederlands gezelschap en uiteindelijk dinsdagochtend tweede kerstdag weer naar de campus teruggekeerd.

Nog even terugkomen op de woensdag voor het weekend trouwens. Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk was op de Sabanci om wat te vertellen over het schrijversvak. Het verhaal was inderdaad in het Turks en het beetje wat Atalay voor ons vertaalde bleek niet heel erg interessant, maar de handtekening in mijn boek, het geinterviewd worden door de Turkse televisie en het protestspandoek van twee toeschouwers, maakten het toch de moeite waard om Orhans optreden bij te wonen.

Foto's van de afgelopen tijd zijn HIER te vinden en zullen nog voorzien worden van onderschrift.

Vanuit Istanbul wens ik iedereen een fantastische jaarwisseling en ik zal in 2007 wel weer iets van me laten horen!