Foto's

Nieuwe foto's zien HIER te vinden

Zet die corvette daar maar neer..............

Dat er in Turkije een groot verschil tussen arm en rijk is had ik inmiddels gemerkt, maar het verschil is echt groot! Als student van Sabancı waar alleen mensen met talent (vrijwel alle studenten zitten bij de beste 1% van Turkije) en veel geld worden aangenomen kom ik vooral met de bovenlaag in aanraking. Studenten rijden hier met hun eigen BMW'tjes, Audi's en ander moois op en neer naar de Campus en laten in alles zien dat ze rijk zijn.
Mooi verhaal gehoord van e e n van onze Turkse vrienden wiens rijbewijs was afgepakt na drinken onder invloed. (''Ik had maar twee en half biertje op!'') Toen meneer vervolgens met een euro'tje of duizend begon te zwaaien had hij opeens een hele makkelijke aan het politieapparaat en kon weer lekker plaatsnemen achter het stuur.

De afgelopen week was ingeruimd voor de introductie van de Universiteit. Geld voor dormitories moest betaald worden. We maakten kennis met de Turkse historie en economie en er werden vakken uitgekozen. De volgende vakken zijn het voorlopig geworden:

Dynamics of Political Change
Local Government in Turkey and the European Union
Politics of Citizenship
Modern Dictatorships and the One-Party period political system in Turkey
Basic Turkish I

Er gaat waarschijnlijk nog een vak bijkomen, omdat ik Basic Turkish niet kan laten meetellen als keuzevak, maar de kans om hier een beetje Turks te leren kan ik niet laten gaan natuurlijk.

Terug naar de introductieweek. Gelukkig was er naast all het officiele, formele en administratieve geweld ook nog een dag ingeruimd voor Istanbul zelf. Dat ik na een korte nacht (alle nachten zijn tot nu toe kort geweest) op vrijdagochtend om 9 uur in de bus zat om Istanbul in te gaan mocht de pret natuurlijk niet drukken.
Na een mooi ritje door een aantal delen van Istanbul die ik nog niet had gezien kwamen we tegen elven aan in het oude Istanbul en vergaapten wij ons aan de Aya Sofia en de Blauwe Moskee. Op dit soort plekken baal ik er van dat ik zelf ook een tourist ben in dit land. Drommen lelijk geklede Amerikanen, Japanners en Engelsen die schaamteloos hun mobiel midden in de Moskee laten afgaan en proberen te profiteren van een gids voor wie ze niet betaald hebben. Ondanks dat is zijn de twee genoemde bouwwerken erg indrukwekkend. Een moskee is in mijn ogen toch een stuk nadrukkelijker aanwezig in het stadsbeeld dan kerken bij ons, maar ik vind ze ook een stuk mooier dan kerken. Ook de kleine moskeeen ogen mooi en authentiek en afgezien van het hemeltergende gejengel dat er rond gebedstijd van de minaretten schalt, is het allemaal erg mooi.
Ook het Topkapı Paleis is indrukwekkend. Probleem was alleen dat rond deze tijd het slaapgebrek en het vele lopen parten begon te spelen. Het Topkapı is op dat soort momenten toch wel erg groot en ik was erg blij toen tegen half 6 de tour erop zat. We zijn vervolgens gaan eten in een restaurantje in de buurt van Taksim en probeerde de vermoeidheid te verdrijven, omdat we nog een lange nacht voor de boeg hadden.
Zoals eerder gemeld zijn Turkse studenten veelal rijk en daar werden we weer lekker mee geconfronteerd toen we naar e e n van de meest exclusieve clubs van Turkije gingen. Fuat wist gelijk een Maybach te spotten (ik had nog nooit van dit merk gehoord, maar het schijnt dat je toch wel een miljoen moet meenemen wil je deze op je oprit hebben staan) en voor de ingang van de Club had iemand vrij asociaal zijn Corvette geparkeerd. In de wetenschap dat je voor een biertje in Club SORTIE 8 euro's (15 Lira) moet aftikken hadden wij ons tevoren al lichtelijk gelaafd aan de wat betaalbare biertjes in een nabij gelegen restaurantje. Civan (Een andere Turkse Nederlander over wie ik nog wel een boek zou kunnen schrijven) en JuliEEEEEEEEN (Uiteraard een Fransoos wiens naam in de Exchangekringen regelmatig over tafel schalt) besloten het iets serieuzer aan te pakken en maakte in een parkje in de buurt samen een fles Wodka soldaat.
Lichtelijk licht konden we vervolgens de club onveilig gaan maken. Gelukkig kregen we nog wel een gratis Rakı en een biertje bij het binnengaan, (nouja binnen, het grootste deel van de club was in de openlucht op een soort houten dek met een fantastisch uitzicht over de Bosporus(jammer genoeg had ik mijn camera niet mee)) maar dat het een dure avond zou worden was duidelijk.
Helaas zijn de Turken niet echt feestbeesten en zijn ze vooral bezig met duur doen en arrogant om zich heen kijken. Bij onze groep begon de sfeer na wat Tequila en Bier er wel goed in te komen en werd er volop gesocialised met wat Belgen ('Awel een pinteke voor 15 Lira, das toch nie normaal?') en een Nederlandse gast die voor een half jaaraan een andere universiteit in Istanbul zaten.
Na al deze nieuwe indrukken, contacten en impressies van het Turkse Nachtleven konden we ons goed gelaafd en gebroken in de bus storten die ons naar de Universiteit bracht. Zelfs Herbie (De eerdergenoemde Amerikaan die zelden zwijgt en de ene na de andere anekdote over zijn enerverende leven de wereld in slingert) werd stil en viel in slaap in de bus. Ik heb nog even geprobeerd mijn ogen open te houden en een gesprek te volgen in de bus, maar uiteindelijk won de slaap het en viel ik met mijn MP3 speler op in slaap. Jammer genoeg viel deze MP3 speler in mijn slaap uit mijn oor en kwam ik er eenmaal uit de bus gestapt pas achter dat ik hem kwijt was. Een vervelend einde dus helaas van wat verder een topavond was, maar ik heb goede hoop dat mijn MP3 speler in de bus gevonden is.

De foto's die ik tot nu toe gemaakt heb zijn HIER te vinden.

Later!

Foto's

Zicht op de vijver en de rest van het universiteitsterrein

Osman A.K.A. ''There's going to be a Third World War''


Een deel van de exchange studenten met wie ik vijf maanden hier zal zitten.


Het uitzicht vanuit de loungeroom van ons appartement.

Hier dan eindelijk de eerste foto's van mijn verblijf in Turkije. Ik ga proberen een plek te zoeken waar ik al mijn foto's kan uploaden, maar dit is in ieder geval een voorproefje.

Osman

Een van de mensen die ik in de korte tijd dat ik hier nu zit heb ontmoet is Osman. Osman is een Palestijn die zegt in Libanon te wonen en voor een scholarship op de Sanbancı Üniversiteşi zit. Turkije, en dan met name Istanbul, vindt hij eigenlijk maar niks en dat heeft er vooral mee te maken dat de meisjes in Istanbul grof gezegd allemaal hoeren zijn.
De wereldopvatting die deze hobby-fundamentalist er op na houdt is op zijn zachtst gezegd Arabicentristisch (bestaat dat woord?) te noemen. Alle Europeanen zijn het zelfde en houden er een verdorven seksuele moraal op na. Alles wat op CNN gezegd wordt, wordt door alle Westerlingen geloofd, maar is eigenlijk allemaal gelogen. Iran is drie keer zo democratisch als Turkije en nog meer van dat fraais.
Ondanks alles is het erg vermakelijk om deze gast erbij te hebben. Mede door het feit dat Fuat (de vierde persoon van de VU, die er gister bij is gekomen) een voorliefde voor discussies heeft en zodoende geanimeerde gesprekken voert met onze verdiepings-terrorist (het feit dat Osman 'chemistry' studeert maakt het nog erger) maakt de avonduren in de lounge erg gezellig.

Vandaag zijn we na de lunch weer richting Kadıköy gegaan en hebben we geflaneerd over de sjieke 'Bagdadstraat'. Deze straat is een beetje de PC Hooftstraat van Oost-Istanbul en staat bekend om arrogante rijke mensen die vooral willen laten zien hoe rijk ze zijn. Hummers, Jaguars en durce Mercedessen (ont)sieren het straatbeeld en als je geinteresseerd bent in het kopen van een Porsche of een Ferrari kun je ook hier terecht.
Overigens wordt je hier op iedere hoek van de straat geconfronteerd met de rijkdom van de familie Sabancı. Turkije kent twee überrijke families luisterend naar de namen Koç en Sabancı. Het laten neerzetten van een universiteit staat gelijk aan een bezoekje aan de kapper voor de gemiddelde burger en de strijd tussen beide families zorgt ervoor dat ze elkaar in alles willen toppen. Bouwt Koç een universiteit dan zet Sabancı een nog mooiere neer, Een eigen spaarbank, 'doen we helemaal niet zo moeilijk over'. Het wachten is er dus op dat Feyenoord zal worden opgekocht door Koç en overspoeld wordt met Turks talent. Vervolgens zal Sabancı, Ajax opkopen en hebben we in Nederland binnen afzienbare tijd weer een Champions League winnaar :-)

Genoeg verteld, ik ga zo maar weer eens terug naar mijn Center Parcs onderkomen in de hoop dat daar nog wat te beleven is. Morgen begint de introductie van de universiteit en zal ik snel weer weten wat het is om student te zijn.

Doeg!

İstanbul een eerste impressie

We zijn er!

De tweede dag inmiddels in İstanbul. Na een nachtelijke aankomst in İstanbul-Oost zijn we rond een uur of drie `s nachts aangekomen op de Sabanci Universitesi. In het donker zag alles op de campus er al behoorlijk indrukwekkend uit, maar toen we na een nachtje bijslapen de volgende ochtend wakker werden keken we onze ogen uit. Uitzıcht over de stad en over een superdeluxe campus.
Zaterdag hebben we na overdag de campus te hebben geinspecteerd, 's avonds rondgelopen in Kadıköy. Kadıköy ligt op het Aziatische deel van Istanbul aan de Bosporus en heeft een groot winkelgedeelte met restaurants, cafe's en winkeltjes. Toen we na het eten weer terug gingen naar de campus bleek daar inmiddels een feestje aan de gang te zijn. Het bleek te gaan om het 'slotfeest' van een driedaagse conferentie die plaats had gevonden. Contacten opgedaan met een New Yorker, die luistert naar de briljante naam Herby, en een aantal Turkse meisjes wiens namen te moeilıjk waren om te onthouden. Na het nuttigen van een aantal gratis Efes Pilseners werd het tijd om onze dorms op te zoeken, zodat we de volgende dag op tijd naar het Europese deel van Istanbul konden vertrekken.

Helaas misten we de volgende dag de bus en waren we alsnog pas om een uurtje of drie op Taksim Square. En nu schrıjf ik voor het eerst vanuit een Internetcafe dit bericht.

Selamlar ve güle güle!!

Kleine wijziging

Omdat reisorganisaties die een historie hebben met Onur Air natuurlijk niet te vertrouwen zijn ben ik vandaag voor de tweede maal geconfronteerd met een wijziging in de vertrektijd. De huidige vertrektijd is nu vastgesteld op vrijdagavond 9 uur. Laten we hopen dat ik niet nog een keer voor verrassingen kom te staan....

EDIT: om even de mogelijkheden te testen van deze weblog hieronder twee foto's van het huis en het feestje van zaterdag.

Het is bijna zover!

Het inpakken is begonnen. Hoewel ik nog steeds niet helemaal besef dat ik over vier dagen in Istanbul zal zitten en ook waarschijnlijk voor vijf maanden niet in Nederland zal zijn, is het echte voorbereiden nu wel begonnen.
Vaccinaties zijn gehaald, visum geregeld en in Havelte heb ik zelfs al van veel mensen afscheid genomen. De vooruitzichten zijn goed, de verhalen die ik inmiddels heb gehoord over de "Sabanci Universitesi" zijn positief en ook de foto's op de site, doen vermoeden dat ik voor een halfjaar op een CenterParcs terrein ga doorbrengen (maar dan hopelijk wel zonder de Nederlands/Duitse families met dezelfde trainingspakken)

Om jullie ervan te verzekeren dat het mij aan weinig zal ontbreken zijn hier de foto's van de Universiteit en de Campus te bekijken: http://www.sabanciuniv.edu/eng/ (onder het kopje "Campus life")

Woensdag nog een laatste feestje in Amsterdam en dan donderdagmiddag op weg naar Istanbul!

Ik zal jullie allemaal missen! Güle güle/Tot ziens!